الان که دارم این متن رو می‌نویسم ساعت 10 شب 29 آبان 98 هست.
اینترنت تا الان 5 روزه که قطع شده و خیلی از کسب و کارهای آنلاین به طور نسبی یا مطلق نابود شدن.
این چند روز چیزی که بیشتر من رو آزار میداد ، sms های گاه و بیگاه سایت هایی بود که اعلام وجود میکردن و میگفتن که سایت‌هاشون هنوز هم در حال کار کردنه.
این موضوع خیلی من رو آزار میداد...
اینکه وقتی کلی بیزینس با خطر نابودی محض مواجه هستن و اعصاب اکثر مردم به معنی واقعی کلمه خورد هست ، تو بیای و تبلیغ کار خودت رو بکنی...
بنابراین چون این کار رو کثیف می‌دونستم؛ من انجامش ندادم. با اینکه از روز اول تاسیس سایتم ، سرور اون رو توی ایران قرار دادم و الان سایتم بدون مشکل داره کار میکنه ؛ اما نه به کسی sms زدم و نه از اینکه رقیب های من در حال نابودی هستن خوشحالم.
چون این رذیلانه ترین خوشحالی ممکن هست.
به امید روزهای پر امید.
